Het netwerk Kind&NAH wil de kwaliteit van zorg voor kinderen met niet-aangeboren hersenletsel verbeteren. De ambitie is optimale kwaliteit van leven die bijdraagt aan betekenisvolle uitkomsten voor het kind en omgeving, zo dicht mogelijk bij huis. Daaraan werken heel veel mensen mee. In de serie 'Even voorstellen..' stellen een aantal mensen zich voor, delen hun motivatie om deel te nemen aan het netwerk en vertellen op welke wijze zij daar een hele belangrijke bijdrage aan leveren.
Vandaag is het de beurt aan Annelies Donderwinkel, manager NAH bij Zozijn
Zozijn heeft ruime ervaring in de begeleiding van kinderen met NAH. Het is dus niet zo gek dat Annelies Donderwinkel, manager NAH bij Zozijn, werd gevraagd om mee te denken over de opbouw en uitrol van het Netwerk Kind en NAH. “Ik ben vanaf het prille begin betrokken bij het opzetten van het kennisnetwerk en invulling geven aan het zorglandschap voor kinderen met NAH. Daarin is mijn rol om met name de lijnen van het speelveld uit te zetten. Binnen die lijnen kunnen de spelers hun eigen spel spelen. Dat doen zij vanuit hun vakinhoudelijke expertise, met veel enthousiasme en kennis van zaken. Ik zorg er vooral voor dat de randvoorwaarden waarbinnen zij hun werk moeten doen, goed zijn.”
Dat inrichten van het speelveld valt nog best tegen, vindt Annelies. “Ik merk dat het Netwerk nog wat klein is. Er wordt nog veel expertise van buiten de regio gehaald. Uitbreiding om de dekking te verbeteren is dus wenselijk. Daarom zetten we ook in op het delen van kennis aan nieuwe instellingen door onze casemanagers om zo het netwerk te laten groeien. Ook hebben we veel contact met gemeentes om met nieuwe zorgpartijen in aanraking te komen.”
Naast de uitdaging om het Netwerk te laten groeien, loopt Annelies ook tegen obstakels aan met betrekking tot de financiering ervan. “Het is echt schrijnend dat we soms een casus hebben maar wegens gebrek aan geld het dossier moeten sluiten. Dat kan echt niet! We moeten komen tot een sluitende financiering. Kinderen met NAH vallen nu veelal onder de jeugdzorg, bij verschillende gemeentes met ieder weer eigen beleidsregels en afspraken. Wanneer zij achttien jaar worden, vallen jongeren onder de Wmo, Wlz of een financiering via letselschade. Om dat allemaal goed op elkaar af te stemmen en om expertise in te huren die je zelf niet in huis hebt, verloopt heel stroperig. Het zou geweldig zijn voor kinderen en hun gezin als er één pot is waaruit alle kennis en kunde betaald wordt. Door de huidige financieringsstructuur kunnen we helaas niet bieden wat we graag willen. En als dit niet verandert en het proces dus zo lang blijft duren, zullen de kosten alleen verder stijgen. Verandering is dus echt nodig!” Ook pleit Annelies voor een goed kindvolgsysteem zodat er uit de hele ontwikkeling van een kind lering kan worden getrokken. “Gelukkig zie ik ondanks de uitdagingen veel enthousiasme bij iedereen. Daardoor heb ik er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen.”
Volgende week stelt Anne Kien zich voor!
