Het netwerk Kind&NAH wil de kwaliteit van zorg voor kinderen met niet-aangeboren hersenletsel verbeteren. De ambitie is optimale kwaliteit van leven die bijdraagt aan betekenisvolle uitkomsten voor het kind en omgeving, zo dicht mogelijk bij huis. Daaraan werken heel veel mensen mee. In de serie 'Even voorstellen..' stellen een aantal mensen zich voor, delen hun motivatie om deel te nemen aan het netwerk en vertellen op welke wijze zij daar een hele belangrijke bijdrage aan leveren.
Vandaag is het de beurt aan Jeanine Voorman, Kinderrevalidatiearts in het Wilhelmina Kinderziekenhuis.
In het Wilhelmina Kinderziekenhuis en in het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie ziet Jeanine dagelijks kinderen met aangeboren en niet-aangeboren hersenletsel. “Ik werk veel met deze doelgroep, vandaar dat ik me graag inzet voor het Netwerk. Daarom zit ik als revalidatiearts in de regiegroep en we zijn ook onderdeel van de DEC.” Jeanine was in het begin zijdelings betrokken bij het Netwerk toen dat net werd gestart, maar gaandeweg kwam ze er zo vaak mee in aanraking dat ze uiteindelijk vol enthousiasme in de regiegroep belandde. Daar denken zij en haar collega’s na over de vraag hoe het Netwerk eruit moet zien. “Ook over de rollen van het DEC en REC wordt volop nagedacht.”
Het is nog een beetje zoeken, zegt Jeanine. “Dat hoort uiteraard bij de opstartfase, maar het begint steeds meer vorm te krijgen. Uitdagingen liggen vooral in hoe kinderen de weg naar ons weten te vinden. Hoe komen ze hier? Hoe gaan we de verwijsstromen organiseren? Hoe zorgen we dat in iedere regio de juiste hulp te vinden is? Want niet overal zijn de juiste partijen aanwezig of kunnen we elkaar nog niet vinden. Voor de kinderen en ouders zou het niet moeten uitmaken waar ze wonen, ze moeten overal passende hulp en ondersteuning kunnen krijgen wanneer dat nodig is. In de overleggen leren we elkaar steeds beter kennen en weten we elkaar zo beter te vinden, dus dat gaat langzaam de goede kant op.” De samenwerking verbeteren is dus een belangrijk speerpunt voor Jeanine. “Dat is best lastig. De infrastructuur is er, maar moet nog in kaart gebracht worden.”
Jeanine ervaart haar werk voor het Netwerk tot dusver als heel inspirerend en leuk. “Het is echt mooi om te zien hoe enthousiast iedereen is om de juiste zorg voor de kinderen te organiseren. Dat zorgt ervoor dat er in korte tijd heel veel tot stand komt. De kunst is om al die aanwezige kennis en expertise bij elkaar te brengen en te zorgen voor een soepel netwerk waarin een stevige samenwerking is tussen de acute en chronische zorg en vragen vanuit de chronische zorg beantwoord kunnen worden. Het liefst op een manier waarbij de kinderen in hun eigen regio kunnen blijven voor de behandeling en daar verder ontwikkelen. Daarin hebben we elkaar echt nodig.”
